Klejenie płytek na starej glazurze, ogrzewaniu podłogowym, także na zewnątrz wymaga zastosowania kleju zapobiegającego ewentualnym uszkodzeniom materiału okładzinowego, wynikającym z odkształceń podłoża. O tego typu klejach zwykło się mówić jako o klejach elastycznych, choć tego typu terminologia nie występuje w żadnych normach.
Przeznaczone do klejenia m.in. płytek o niskiej nasiąkliwości (gresy), także nie podatnych na zabarwienia płytek kamiennych kleje zwane elastycznymi występują w dwóch postaciach: jako suche zaprawy przeznaczone do zmieszania z wodą, których spoiwem jest wysoko modyfikowany cement oraz jako gotowe do użycia kleje, w których spoiwem są żywice syntetyczne. Zaprezentowany obok przegląd elastycznych klejów do płytek ceramicznych dotyczy jedynie suchych zapraw, których w ofercie producentów chemii budowlanej jest zdecydowanie więcej, co może oznaczać, że są one wyrobami powszechniej stosowanymi.
Zastosowanie elastycznych zapraw
Tego typu zaprawy wykorzystywane są wszędzie tam, gdzie konieczne jest zastosowanie produktów charakteryzujących się dobrą przyczepnością do podłoża, czyli wówczas, gdy płytki klejone są na starą glazurę, lub np. na podłoże wcześniej pomalowane farbą (tzw. trudne podłoża). Sięga się po nie także wtedy, gdy konieczne jest zastosowanie produktów zdolnych przejmować naprężenia związane z pracą podłoża, wynikającą m.in. ze zmiennych warunków atmosferycznych, czyli np. do klejenia płytek na tarasach i balkonach. Z tego też względu tego rodzaju zaprawy wykorzystywane są także do klejenia płytek ceramicznych na ogrzewaniu podłogowym. Elastycznych zapraw klejowych używa się także do klejenia płytek na elewacjach, ponieważ zapewniają dobrą stabilność.
Parametry klejów elastycznych
Niemal wszystkie, dostępne na rynku elastyczne zaprawy klejące są wyrobami mrozoodpornymi i wodoodpornymi, przeznaczonymi do nakładania cienkowarstwowego. Między sobą różnią się wydajnością, która uzależniona jest od rozmiarów wykorzystywanej płytki ceramicznej, rodzaju podłoża oraz wykorzystywanej do nanoszenia kleju pacy. Zużycie wynosi zatem od 1,5 kg/m2 do nawet 7 kg/m2. Różnią się także takimi parametrami, jak czas obróbki, czas otwarty, odpornością na temperaturę, czy przyczepnością i pełną wytrzymałością. W dobie coraz szybciej budowanych i oddawanych do użytku obiektów ważnym parametrem staje się czas po jakim możliwe jest przystąpienie do dalszych prac oraz moment kiedy klej uzyskuje pełną wytrzymałość mechaniczną. Oferowane obecnie elastyczne zaprawy klejowe umożliwiają spoinowanie już po upływie 14-16 godzin od przyklejenia płytek, a obciążanie gwarantują po trzech dniach. Znacznemu wydłużeniu uległ także czas korekty. Większość oferowanych elastycznych zapraw klejowych umożliwia korektę ewentualnych wad w ciągu 30 minut od nałożenia kleju.
APLIKACJA ZAPRAW
Elastyczne zaprawy klejowe są suchymi mieszankami spoiw hydraulicznych, polimerów, drobnoziarnistych wypełniaczy mineralnych oraz dodatków modyfikujących. Służą do cienkowarstwowego przyklejania płytek ceramicznych, gresowych, klinkieru, mozaiki i okładzin kamiennych na zewnątrz i wewnątrz budynku. Stosowane są na podłoża z cegły, betonu, anhydrytu, betonu komórkowego, na tynki cementowe i cementowo-wapienne. Firma Bolix poleca aplikację elastycznego kleju Bolix E na podłoża odkształcalne, np. płyty gipsowo-kartonowe. Z uwagi na wysoką elastyczność, zaprawy mogą być używane w pomieszczeniach z ogrzewaniem podłogowym.
Przed aplikacją zaprawy klejowej należy dokładnie przygotować podłoże. Powinno być ono nośne, równe, suche, nie spękane, oczyszczone z powłok antyadhezyjnych oraz wolne od agresji chemicznej i mikrobiologicznej. Warstwy o słabej przyczepności należy usunąć mechanicznie, a wszelkie ubytki wyrównać odpowiednimi zaprawami wyrównawczo-murarskimi. Bardzo istotną kwestią jest, aby podczas przygotowania produktu przestrzegać dodania odpowiedniej ilości wody zarobowej, określonej przez producenta. Przyjmuje się, że na powierzchniach o małym obciążeniu, zaprawa klejowa powinna pokrywać 60-70% powierzchni spodu płytki, natomiast w przypadku powierzchni silnie obciążonych lub układanych na zewnątrz budynku zaprawa klejowa powinna pokrywać 100% powierzchni wewnętrznej płytki. Należy pamiętać, iż prace glazurnicze wykonuje się w temperaturze +5ľC do +25ľC przy pogodzie bezdeszczowej i na powierzchniach nie narażonych bezpośrednio na operację słońca. Należy pamiętać, aby prawidłowo wykonać i wykończyć konstrukcyjne szczeliny dylatacyjne. Spoinowanie przestrzeni pomiędzy płytkami wykonuje się zaś najczęściej po upływie 48 godzin od ich przyklejenia.
KLEJ ELASTYCZNY CZY WYSOKOELASTYCZNY
Aktualnie obowiązująca norma PN-EN 12004 określa wymagania i oznaczenia dla klejów do płytek. Norma dzieli zaprawy klejące na 3 główne grupy:
C - kleje cementowe (cementowa zaprawa klejąca)
D - kleje dyspersyjne
R - kleje na bazie żywic reaktywnych
W normie tej jednak nie ma podziału cementowych zapraw klejących na zaprawy elastyczne czy wysokoelastyczne. Są to pojęcia, które funkcjonują na rynku cementowych zapraw klejących, ale co warto podkreślić w normie nie występują.
Norma PN-EN 12002 dotyczy odkształcania poprzecznego klejów cementowych. Kleje cementowe zdefiniowane są w dwóch klasach, zgodnie z wartością zmierzonego odkształcenia poprzecznego i tak:
S1 - kleje odkształcalne z odkształceniem poprzecznym 2,5 mm
i <5 mm,
S2 - kleje wysoko odkształcalne z odkształceniem poprzecznym 5 mm.
W normie nie ma mowy o klejach elastycznych czy wysokoelastycznych.
Ogólnie przyjęło się na rynku chemii budowlanej, że zaprawy klejące, które mogą ulegać niewielkim odkształceniom nazywa się elastycznymi, a kleje o wyższych możliwościach odkształcenia wysokoelastycznymi. Nie należy tutaj elastyczności rozumieć w sposób dosłowny. Należy pamiętać, że są to wyroby mineralne i po związaniu charakteryzują się pewną sztywnością. Nie są to wyroby tak elastyczne jak na przykład guma, czy silikon, gdzie określenie elastyczny ma zupełnie inne znaczenie.
BŁĘDY WYKONAWCZE
Kleje elastyczne są projektowane i zalecane na tak zwane podłoża krytyczne. Są to najczęściej podłoża odkształcalne, z ogrzewaniem podłogowym wodnym lub elektrycznym, tarasy, balkony, loggie, baseny wewnątrz i na zewnątrz budynków, wielkopowierzchniowe ciągi piesze w supermarketach lub wielkie powierzchnie w halach przemysłowych narażone np. na wibracje. Wszędzie tam powinny być zastosowane kleje elastyczne klasy C2TE S2. Kleje te bowiem charakteryzują się wydłużonym do 30 minut czasem otwartym, czyli zdolnością zwilżania płytki na całej powierzchni w tym czasie, wysoką wytrzymałością powyżej 1,0 MPa i współczynnikiem odkształcenia poprzecznego powyżej 5 mm. Wszystkie te cechy gwarantują wysoką jakość wykładziny ceramicznej przyklejonej np. na kleju elastycznym Alpol AK 513. Niestety walory te mogą zostać nie wykorzystane z powodu błędów wykonawczych.
Po pierwsze:
Podłoże powinno być właściwie przygotowane. Jeżeli przyklejamy wielkowymiarowe płytki gresowe i w dodatku na wąską spoinę, należy je tylko wzmocnić, ale nie gruntować gruntem zmniejszającym chłonność, ponieważ czas wiązania kleju pod taką płytką ulegnie znacznemu wydłużeniu.
Po drugie:
Przygotowanie kleju. Należy stosować zaleconą przez producenta ilość wody. Przedozowanie wody powoduje zmniejszenie wytrzymałości na odrywanie, wydłużenie czasu wiązania kleju oraz spływ przy klejeniu płytek na powierzchniach pionowych.
Po trzecie:
Przy stosowaniu na zewnątrz lub na wielkopowierzchniowych ciągach pieszych należy stosować tzw. metodę kombinowaną, czyli należy nakładać klej również na stronę montażową płytki. Natomiast na podłożu klej należy rozprowadzać zwykłą pacą bez ząbków. Dzięki tej metodzie nie tworzą się pod płytkami pustki, w które w pierwszym przypadku podcieka woda i po zimie powoduje odspajanie płytek, w drugim - wskutek znacznego ruchu pieszego może dojść do 'klawiszowania' i odspajania płytek.
Po czwarte:
Zawsze należy przestrzegać zaleceń projektanta, czyli stosować odpowiedni klej, odpowiednie płytki na odpowiednio przygotowane podłoże. Ma to szczególne znaczenie w systemach hydroizolacyjnych, w łazienkach, na tarasach, basenach. W tych przypadkach zalecenia projektowe, wiedza praktyczna i staranność wykonania mają szczególne znaczenie.
Po piąte:
Przestrzegać zalecanych przez producenta warunków wykonania. Nie należy układać kleju na tarasie zewnętrznym w temperaturach poniżej +5°C i powyżej +30°C oraz chronić jego powierzchnię przed opadami deszczu.
Przestrzegając tych zasad będziemy mogli przez wiele lat cieszyć się wysoką jakością wykonanego obiektu.
KRYTERIA WYBORU
Zaprawy klejące można umownie podzielić na cztery grupy: podstawowe - tanie wyroby do przyklejania glazury i terakoty na podłożach mineralnych tylko wewnątrz pomieszczeń; zwykłe - podobne zastosowanie, ale nadają się również na zewnątrz budynku; elastyczne - o podwyższonej elastyczności i przyczepności; specjalistyczne - przeznaczone ściśle do określonych podłoży lub konkretnych okładzin np. mało nasiąkliwych. Zanim zdecydujemy się na zastosowanie którejś z nich, zapoznajmy się z informacjami producenta umieszczonymi na opakowaniu lub w karcie technicznej wyrobu. Informacje powinny określać: rodzaj płytek, które można przyklejać tą zaprawą, podłoże na którym można ją stosować, właściwości zaprawy, takie jak mrozo- i wodoodporność, główne jej składniki, sposób przygotowania kleju i sposób nakładania go na podłoże.
A oto kilka praktycznych rozwiązań:
ogrzewanie podłogowe - należy stosować tylko zaprawy elastyczne ze względu na występujące duże wahania temperatury,
prace na zewnątrz - tylko zaprawy mrozoodporne, a w przypadku przyklejania płytek na dużych powierzchniach zaprawy elastyczne, zdolne przenosić odkształcenia spowodowane wahaniami temperatury, dodatkowo upłynnione jeśli przyklejamy płytki podłogowe,
podłoża krytyczne, np. silnie zabrudzone - zaprawy o podwyższonej przyczepności lub zaprawy specjalistyczne (przed wykonaniem całej okładziny należy w kilku miejscach przykleić pojedyncze płytki i dokonać ich zerwania po kilku dniach - taka próba da nam
odpowiedź co do trafności zastosowania zaprawy lub technologii klejenia),
płytki o dużej nasiąkliwości, np. marmury - zaprawy na białym cemencie, nie powodujące przebarwień,
płytki podłogowe średniego i dużego formatu, zwłaszcza o silnie profilowanej powierzchni spodu - zaprawy upłynnione, które rozpływają się pod całą powierzchnią płytki,
szybkie użytkowanie pomieszczeń, np. w trakcie remontów korytarzy lub innych pomieszczeń, których nie można na dłużej wyłączyć z eksploatacji - zaprawy szybkowiążące.
źródło:fachowywykonacwa.pl
41 300 35 31 
biuro@konzbi.pl